به نقل از «ایران اکونومیست»

ورود پهپادها به درگیری مرزی تاجیکستان و قرقیزستان

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۷۸۰۰

در درگیرهای مرزی بین تاجیکستان و قرقیزستان که طی ۳۱ سال گذشته بعد از استقلال این دو کشور از اتحاد جماهیر شوروی ادامه داشته است برای نخستین بار در تنش های چهار روز گذشته از هواپیماهای بدون سرنشین(پهپاد) استفاده شده که تاکنون در تنش های بین دو طرف سابقه نداشته است.

به گزارش روز یکشنبه ایران اکونومیست وزارت امور داخلی تاجیکستان اعلام کرد که پس از اعلام آتش بس، قرقیزستان با هواپیماهای بدون سرنشین به برخی مناطق غیرنظامی در منطقه بباباجون غفوروف و شهر اسفارا حمله کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این بیانیه آمده است که آثار حمله و آثار سلاح و مهمات نظامیان قرقیزستانی ساکنان محلی روستای خستورزی این شهرستان را نیز نگران کرده است.

۲۵ شهریور، نیروهای مرزبانی تاجیکستان نیز با انتشار بیانیه‌ای از حمله پهپادی قرقیزستان خبر دادند. از ۱۴ سپتامبر (۲۴ شهریور) دوشنبه و بیشکک یکدیگر را مسئول تیراندازی و کشتار پرسنل نظامی و غیرنظامیان می دانند.

به گفته منابع محلی در درگیری های چهار روز گذشته در تاجیکستان ۳۹ نفر از جمله چند کودک کشته شدند. مقامات آماری ارائه نمی کنند.

وزارت بهداشت قرقیزستان هم امروز یکشنبه  شمار کشته شدگان در درگیری مرزی با تاجیکستان را ۳۶ نفر اعلام کرد و همچنین از زخمی شدن بیش از صد نفر خبر داد. رئیس کمیته دولتی امنیت ملی آن کشور از «تلفات زیاد» گفت، اما عددی ارائه نکرد.  

مسئولان امنیتی قرقیزستان و تاجیکستان شنبه شب برای توقف درگیری در مرز بین دو کشور، پای میز مذاکره نشستند. به گزارش ایران اکونومیست سرویس مرزی قرقیزستان دور جدید گفت وگوها را در حالی اعلام کرد که تاجیکستان و قرقیزستان یکدیگر را به خاطر گلوله باران‌هایی که صبح شنبه پس از یک آتش بس کوتاه در شنبه شب از سر گرفته شد، سرزنش کردند.

روز چهارشنبه هفته گذشته منابع رسانه ای قرقیزستان نیز اعلام کردند که نخستین پایگاه هواپیماهای بدون سرنشین قرقیزستان با هدف حفاظت از مرزهای این کشور افتتاح شد.

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از خبرگزاری آکی پرس، صادیر جپاروف رئیس جمهور قرقیزستان در مراسم افتتاح نخستین پایگاه پهپادی این کشور تاکید کرد که این پایگاه وظایف اصلی پدافند هوایی نیروهای زمینی و واحدهای نظامی نیروهای مسلح قرقیزستان را برای حفاظت از مرزها انجام می دهد.

وی در عین حال ابراز امیدواری کرد که از توان عملیاتی تجهیزات خریداری شده برای تقویت پایگاه ها و تامین امنیت مرزها تنها در رزمایش هایی با هدف حفاظت از حاکمیت این کشور استفاده شود.

هواپیماهای بدون سرنشین بایراکتار توسط افسران سرویس گارد مرزی که آموزش های مناسب را گذرانده اند هدایت می شوند. این اولین گروه از افسران - مرزبانان است که از مرزهای قرقیزستان در آسمان محافظت می کنند.

قرقیزستان کشور کوچک و محصور در خشکی  از زمان استقلال خود از اتحاد جماهیر شوروی در ۳۱ سال گذشته، هرگز نیروی هوایی زیادی نداشته است. امروز بیشکک امیدوار است با تهیه هواپیماهای بدون سرنشین، تا حدی این کمبود را جبران کند.  

در سال‌های اخیر مناطق مرزی قرقیزستان و تاجیکستان صحنه درگیری های مکرری بوده است که آخرین حادثه طی چهار روز گذشته ادامه یافت. تاجیکستان با قرقیزستان ۹۷۲ کیلومتر مرز مشترَک دارد. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی (سابق) تا کنون دو کشور همسایه تنها بر سر تعیین و علامت‌گذاری نزدیک ۵۲۰ کیلومتر خط مرزی به توافق رسیدند.

بقیه خط مرز دو کشور مشخص نشده و به این دلیل ساکنان مناطق مرزی بر سر استفاده از منابع آب، راه، چراگاه و زمین با هم اختلاف نظر دارند. این اختلاف‌ها گاهی منجر به زخمی و حتی کُشته شدن شهروندان دو کشور همسایه می‌شود.  سازمان ملل متحدنیز روز گذشته  از سران تاجیکستان و قرقیزستان خواست تا برای آتش بس طولانی مدت وارد مذاکره شوند. آتش بسی که دو طرف چندین بار به آن دست یافتند، اما به گفته خودشان «دوام چندانی نداشت».پیش از این سازمان امنیت و همکاری اروپا و نماینده اتحادیه اروپا در مسائل آسیای مرکزی نیز طرفین را به توافق فراخوانده بودند.

آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد، در ۱۷ سپتامبر نیز گفت که به شدت نگران افزایش خشونت در مرز بین تاجیکستان و قرقیزستان است. وی از تلفات جانی در این درگیری عمیقاً متأسف بود و با قربانیان و بستگان آنها ابراز همدردی کرد.

استفان دوجاریش، سخنگوی سازمان ملل متحد، در بیانیه ای در ۱۷ سپتامبر گفت که آنتونیو گوترش از تاجیکستان و قرقیزستان خواسته است تا تنش در مرز را کاهش دهند.

بر اساس این بیانیه، سازمان ملل آماده کمک به یافتن راه حلی پایدار برای درگیری در مرز بنا به درخواست طرفین است.

ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه در پی درگیری های مرزی بین جمهوری تاجیکستان و جمهوری قرقیزستان، با ابراز نگرانی از تشدید این درگیری ها، خواستار آتش بس پایدار و حل و فصل اختلافات از طریق گفتگو و روش های مسالمت آمیز شد.  

سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به روابط بسیار دوستانه جمهوری اسلامی ایران با دو جمهوری تاجیکستان و قرقیزستان، آمادگی کشورمان برای هرگونه مساعدت به حل اختلافات بین این دو کشور همسایه را اعلام کرد.

این درگیری در ۱۴ سپتامبر در مرز تاجیکستان و قرقیزستان بین مناطق اسفراو و باباجون غفوروف تاجیکستان و بُدکند قرقیزستان آغاز شد و بعداً به لخشو اوش انتقال یافتد. تاکنون ده ها نفر از هر دو طرف کشته و زخمی شده اند.

مقامات تاجیکستان می گویند که طرف قرقیزستان با بالگردهای نظامی، هواپیماهای بدون سرنشین و سلاح های سنگین خانه های مردم و تأسیسات غیرنظامی را هدف قرار داده است.

طرف قرقیزستان نیز همین ادعا را دارد و مدام گفته است که تاجیکستان با سلاح های سنگین و راکت انداز به بُدکند حمله کرده است.

دلیل درگیری اخیر مشخص نیست، اما عدم خط کشی و خط کشی صدها کیلومتر از مرز دو کشور و اختلاف بر سر آب و خاک، سال هاست که دلیل درگیری خونین دو همسایه بوده است. دو کشور شوروی سابق و آسیای مرکزی فعلی دارای مرز ۹۷۰-۹۸۰ کیلومتری هستند.

مقامات دو طرف گفتند که در حال گفتگو برای آرام کردن کامل اوضاع در مرز هستند. گارد مرزی تاجیکستان در بیانیه خود در ۱۷ سپتامبر گفت که وضعیت در مرز همچنان پیچیده خواهد بود، اما معلوم نیست تا چه زمانی.

ساعت ۰۱:۳۰  روز شنبه وزارت بهداشت قرقیزستان رسما اعلام کرد که در نتیجه درگیری های مسلحانه در مرز ۲۴ قرقیز کشته و ۸۷ نفر زخمی شده اند.

در ساعت ۰۶:۴۴ همین روز وزارت امور داخله تاجیکستان بیانیه ای در مورد نقض قرارداد و حمله به مناطق مسکونی توسط سربازان قرقیزستان منتشر می کند. همچنین این سازمان تاکید می کند که نیروهای نظامی قرقیزستان با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به مدارس و خانه های غیرنظامیان حمله می کنند.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپا ، تاجیکستان ، قرقیزستان ، مناطق مرزی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سازمان ملل متحد اتحادیه اروپا تاجیکستان قرقیزستان مناطق مرزی هواپیماهای بدون سرنشین تاجیکستان و قرقیزستان وزارت امور سازمان ملل روز گذشته درگیری ها آتش بس دو طرف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۷۸۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویرانی، آوارگی و فاجعه؛ سودان یک سال پس از جنگ

ارتش سودان و نیروهای واکنش سریع این کشور از اواسط آوریل ۲۰۲۳ با یکدیگر درگیر شدند؛ جنگی که موجی از خشونت را در این کشور آفریقایی به راه انداخت و ۸.۶ میلیون نفر را بی‌خانمان کرد.

به گزارش ایسنا، این جنگ نظم سومین کشور بزرگ آفریقا را با سرعتی خیره‌کننده تغییر داده و خارطوم، پایتخت سودان را که زمانی مرکز مهم تجارت و فرهنگ در رود نیل بود، نابود کرده است. طبق آنچه ساکنان و امدادگران می‌گویند، محله‌های متروکه این شهر اکنون مملو از اجساد مدفون‌شده در قبرهای کم‌عمق و ساختمان‌های ویران‌شده است.

روزنامه نیویورک تایمز با استناد به گزارش سازمان ملل متحد می‌نویسد: «به دلیل آنکه برداشت محصول و ارسال کمک‌ها مختل شده است، بیش از یک‌سوم از جمعیت ۴۸ میلیونی سودان با سطح فاجعه‌باری از گرسنگی مواجه شده‌اند. هم‌چنین حدود ۲۳۰ هزار کودک از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند و زنانی که تازه مادر شده‌اند در صورت عدم دریافت غذا و مراقبت‌های بهداشتی با مرگ روبه‌رو خواهند شد. افزون بر این، امدادگران می‌گویند که ده‌ها بیمارستان و کلینیک بسته شده‌اند. مسئله دیگر وضعیت تحصیل است؛ به عبارتی تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها این کشور را که زمانی دانشجویان خارجی زیادی جذب می‌کرد، با بدترین بحران تحصیلی در جهان مواجه ساخته است.»

جنایات در «دارفور» واقع در غرب سودان که توسط دو دهه خشونت نسل‌کشی آسیب دیده، همچنان رو به افزایش است. غیرنظامیان سلاخی و اردوگاه‌های امداد و خانه‌ها سوزانده شده‌اند. هم‌چنین پناهجویانی که از خشونت‌های پیشین فرار کرده‌اند، از مرز به چاد عبور می‌کنند و می‌گویند که «هرگز به خانه‌های خود برنمی‌گردند.»

«پروژه داده‌های مربوط به مکان و رویداد درگیری مسلحانه» -  یک سازمان مردم‌نهاد که یکی از شرح وظایف آن ثبت تلفات است – گزارش داد که تعداد کشته‌شدگان درگیری‌های این یک سال از ۱۵ هزار و ۶۰۰ نفر فراتر رفته و تعداد زیادی مجروح ثبت شده است. البته مقامات سازمان ملل و کارکنان وزارت بهداشت سودان معتقدند که تعداد واقعی تلفات بیشتر از این آمار می‌باشد.

آژانس پناهندگان سازمان ملل می‌گوید: «از میلیون‌ها نفری که در اثر درگیری آواره شده‌اند، بیش از ۶.۶ میلیون نفر در داخل سودان باقی مانده‌اند. هم‌چنین، تقریبا ۱.۸ میلیون نفر دیگر به کشورهای همسایه از جمله سودان جنوبی، چاد، مصر، اتیوپی و جمهوری آفریقای مرکزی فرار کرده‌اند.»

نیویورک تایمز در ادامه این گزارش تاکید می‌کند: «تداوم درگیری‌ها میان دو جناح – ارتش و نیروهای واکنش سریع – کورسوی امیدی را از بین برده و شاید سودان به زودی حاکمیت غیرنظامی را آزاد کند.»

مردم سودانی که از درگیری در منطقه «دارفور» گریختند، در ماه اوت در حال عبور از مرز سودان و چاد هستند. وضعیت درگیری چگونه است؟

نیروهای واکنش سریع همچنان در «خارطوم» مسلط هستند؛ جایی که جنگ برای اولین بار در آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد. این گروه هم‌چنین در نوامبر کنترل خود را بر «دارفور» جایی که متهم به ارتکاب موجی از جنایات است، مستحکم و در ماه دسامبر «ود مدنی» را تصرف کرد؛ جایی که ده‌ها هزار نفر از آنجا گریختند.

ارتش سودان بخش زیادی از شرق کشور از جمله شهر بندر سودان در دریای سرخ را در اختیار دارد. به گفته یکی از ساکنان و امدادگران، ارتش در ماه مارس نیروهای شبه‌نظامی را از بخش‌های بزرگ «اُم‌دُرمان» شهری استراتژیک در آن سوی رود نیل از خارطوم بیرون کرد.

تحلیلگران منطقه‌ای و کارشناسان امنیتی می‌گویند ارتش در تلاش است از این حرکت جدید برای بسیج و بازپس‌گیری مناطق دیگر از گروه شبه‌نظامی استفاده کند.

تلاش‌های مکرر برای دستیابی به آتش‌بس تاکنون موفقیت آمیز نبوده و درخواست‌های سازمان ملل برای توقف درگیری‌ها نادیده گرفته شده است.

ژنرال‌های رقیب کیستند؟ «محمد حمدان دقلو» (تصویر سمت راست) / «عبدالفتاح البرهان» (تصویر سمت چپ)

«ژنرال عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان از سال ۲۰۱۹ رهبر دوفاکتو این کشور بوده است. او پس از قیام پرآشوب علیه «عمر البشیر» رئیس‌جمهور سابق سودان که در آوریل ۲۰۱۹ در پی اعتراضات از قدرت برکنار شد، به قدرت رسید.

پیش از آن، ژنرال البرهان یک فرمانده ارتش منطقه‌ای در دارفور بود؛ جایی که ۳۰۰ هزار نفر در جنگ از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ آواره شدند و این مسئله محکومیت جهانی را برانگیخت.

پس از امضای توافقنامه تقسیم قدرت میان غیرنظامیان و ارتش در سال ۲۰۱۹، ژنرال البرهان رئیس شورای حاکمیت شد –  نهادی که برای نظارت بر انتقال سودان به حکومت دموکراتیک ایجاد شد. اما با نزدیک شدن به تاریخ تحویل کنترل به غیرنظامیان در اواخر سال ۲۰۲۱، او نشان داد که تمایلی به واگذاری قدرت ندارد.

رقیب اصلی ژنرال البرهان، «محمد حمدان دقلو» معروف به «حمیدتی» است که نیروهای واکنش سریع را رهبری می‌کند.

در تاریخ اکتبر ۲۰۲۱، ژنرال البرهان و ژنرال حمدان برای به دست گرفتن قدرت در یک کودتای نظامی متحد و عملا رهبر و معاون رهبر سودان شدند اما خیلی زود با یکدیگر نساختند و میان آنها درگیری شکل گرفت.

بسیاری از دیپلمات‌ها، از جمله دیپلمات‌های ایالات متحده، تلاش کردند تا توافقی بین دو ژنرال برقرار کنند تا قدرت را به غیرنظامیان بازگردانند. با این حال، آنها نتوانستند در مورد سرعت جذب نیروهای واکنش سریع در ارتش توافق کنند. در آوریل ۲۰۲۳، پس از ماه‌ها افزایش تنش، نیروهای آن‌ها دست به جنگ علیه یکدیگر زدند.

هر دو رهبر در سال گذشته برای جلب حمایت سیاسی به خارج از سودان سفر کردند. ژنرال البرهان در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد در حالیکه ژنرال حمدان سفری به چندین کشور آفریقایی داشت. ژنرال البرهان در یک سخنرانی در آوریل امسال گفت که نیروهایش «تا پیروزی می‌جنگند.»

اردوگاه پناهجویان در نزدیکی مرز چاد - سودان در ماه نوامبر چرا بسیاری از کشورهای دیگر در این درگیری سرمایه‌گذاری می‌کنند؟

روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «سودان در قاره آفریقا موقعیت اساسی و بنیادی دارد. این کشور دارای خط ساحلی قابل توجهی در دریای سرخ است که یکی از شلوغ ترین مسیرهای کشتیرانی جهان تلقی می‌شود. این کشور با هفت کشور ازجمله جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، مصر، اریتره، اتیوپی، لیبی و سودان جنوبی مرز مشترک دارد که بسیاری از آنها نیز با تهدید بی‌ثباتی مواجه هستند.»

این روزنامه آمریکایی هم‌چنین با اشاره به خشونت در سرتاسر دارفور می‌افزاید: «دارفور مقری برای گروه نظامی واگنر – متعلق به روسیه – بود که در گذشته به عملیات استخراج طلای سودآور دسترسی داشتند. اگرچه این گروه پس از مرگ رهبرشان رسما منحل شد، اما گمان می‌رود که نیروهایش در سودان فعالیت می‌کنند.»

بنابر گزارش‌های منتشر شده، «نیروهای اوکراینی در کنار ارتش سودان عملیات‌هایی را علیه نیروهای واکنش سریع که توسط روسیه حمایت می‌شوند، انجام داده‌اند.»

به گفته چندین مقام آفریقایی و غربی، امارات متحده عربی هم‌چنین به طور مخفیانه به نیروهای واکنش سریع از طریق یک پایگاه هوایی در چاد تسلیحات و درمان پزشکی ارائه می‌دهد. البته اماراتی ها گفته‌اند که عملیات آنها «صرفا بشردوستانه» است.

انتهای پیام